‘En waarom wilt u niet meedoen aan deze actie, als ik vragen mag?’
Die vraag… ik word daar zo gallisch van. Een overduidelijke nee volstaat tegenwoordig niet meer. Ik moet telkens weer uitleggen, waarom wij als school ergens niet aan mee willen doen. Dat dat is omdat wij alleen nog maar kiezen voor projecten, lesbrieven of acties die aansluiten bij dat waar wij nu mee bezig zijn. Omdat we niet elke modegril willen volgen die er in onderwijsland op ons pad komt. Omdat we ons geld nou eenmaal maar één keer uit kunnen geven en dat is niet aan dit project. Omdat onderwijsland niet elk maatschappelijk probleem met een lesbriefje op kan en wil lossen. Omdat wonen in een duurzaam gebouw niet automatisch betekent dat we dan ook maar aan ieder duurzaamheidsproject mee moeten doen. Omdat, als we aan alle losstaande activiteiten die er op ons afgevuurd worden mee zouden doen, een schoolweek met zeven lesdagen niet eens lang genoeg zou zijn. Omdat we, hoe gek dat misschien ook klinkt, echt wel een aantal leerlingen hebben die lichtelijk van slag raakt als we steeds van het lesprogramma afwijken. Omdat we, in dit geval, al eens aan zo’n ‘maak je eigen Kerstkaartenactie’ hebben meegedaan. Omdat dat ons meer kostte dan opleverde, aangezien een groot deel van onze gezinnen Moslim is en wat moeten die nou in vredesnaam met een Kerstkaart beginnen? (Ja, ik geef toe, daar hadden we even niet zo heel goed over nagedacht.) Omdat de leerlingen van de leerlingenraad tegenwoordig zelf bepalen met welke actie en voor welk doel zij geld willen ophalen. Omdat het op die manier van de kinderen zelf wordt en zo’n actie daarmee veel beter gedragen wordt. Omdat zij met zoveel betere ideeën komen dan dat kaartengedoe van jullie. Nou, het lijkt me duidelijk; daarom dus!
‘Ik zal u toch even wat informatie toesturen, zodat u onze actie volgend jaar aan de leerlingen van de leerlingenraad kunt voorleggen. Wat is uw e-mailadres?’
Totaal overbluft door deze vasthoudendheid geef ik gedwee mijn e-mailadres op, waarna ik nog geen vijf minuten later het pingeltje van een nieuw binnengekomen mailtje hoor. Ongelezen verdwijnt de mail linea recta in de prullenbak. En gewoon zonder dat mijn laptop naar de reden van mijn beslissing vraagt. Heerlijk.
